Powoli lato przemienia się w jesień. Dzień robi się co raz to krótszy. W tygodniu mogę jeździć dopiero po dziewiętnastej, więc pozostaje mi śmigać z lampką przy kierownicy. Taka jazda pozwala odczuwać zupełnie nowe a za razem inne doznania. W takich przypadkach używam roweru mtb. Często łapię się na możliwość oglądania pięknych zachodów słońca, które to chowając się za horyzont rozświetla niebo zupełnie innymi kolorami niż w pełni lata. Na kierownicy osiadają nici babiego lata.
Ponownie pociągnęło nas w okolice Świeradowa Zdroju. Po zapoznaniu się z prognozą pogody i stwierdzeniu, że nie będzie padać pojechaliśmy w niedzielę w Góry Izerskie. Około godziny dziesiątej rano ruszyliśmy na rowerach ulicą Nadbrzeżną w kierunku schroniska na Stoku Izerskim. Bardzo przyjemnie pokonywało się dość sporą różnicę poziomu oddychając rześkim górskim powietrzem. W miarę sprawnie zaliczyliśmy pierwszy podjazd tego dnia. Z wielką przyjemnością wypiliśmy kawę w schronisku i siedząc na tarasie rozkoszowaliśmy się widokiem jaki rozpościerał się przed a raczej pod nami.
